Afgelopen periode heb ik letterlijk mogen doorvoelen wat er met je gebeurt als je de controle kwijtraakt: Een zware longontsteking zorgde ervoor dat ik mij volledig moest overgeven aan wat mijn lichaam mij vertelde, ik was totaal uitgeput.
Door deze overgave ontstond een soort stilte in mijn hoofd en hierdoor ging ik beter voelen. Het leek erop dat ik de ‘echte’ verbinding met mijn lichaam was kwijtgeraakt.
Door stil te (moeten) staan ben ik er bewuster van geworden wat overgave en stilte opleveren. En door mijn ervaring eerder dit jaar bij een gemeentelijke organisatie kan ik nog overtuigender stellen dat dit niet alleen geldt op individueel niveau maar ook voor organisaties in een ontwikkelingsproces.
Het ‘in verbinding zijn’ is de sleutel tot resultaatgericht en succesvol veranderen
Met vakkennis alleen kom je er niet; je houdt het misschien wel lang vol, maar welke rol je ook vervult binnen een organisatie, de verbinding met jezelf en met de ander is essentieel om succes te boeken, anders loop je business mis!
Vorige week zat ik in een bijeenkomst waarbij niemand elkaar echt kende. In plaats van een voorstelrondje gingen steeds 2 personen tegenover elkaar zitten zonder iets te zeggen (met beide benen op de grond). Door middel van non-verbale communicatie werd vanzelf helder wie het woord zou nemen en afgesproken was dat de ander alleen zou luisteren (en daarmee stil zou zijn). Na 10 minuten mocht de luisteraar reageren en vragen stellen. Wat dit opleverde
- Meer horen door alleen te luisteren (een luisterend oog)
- Diepere verbinding met de ander door betere vragen
- Sneller een effectiever resultaat (door de tijd te nemen, vorder je sneller)
Als we dit vertalen naar teams en organisaties, wat zou deze ‘oprechte aandacht’ dan betekenen voor de effectiviteit van samenwerken en organisatie ontwikkeling?
Door écht te luisteren. Is er onvoldoende verbinding dan is het belang van stilstaan en luisteren naar elkaar des te groter, om zo transparantie te creëren en te ontdekken hoe weer samen effectief en resultaatgericht verder te gaan.
Als je samen in een (nieuwe) boot stapt, roei je samen om op een bestemming aan te komen. Af en toe de riemen neerleggen; kijken wat de boot, het water en het weer laten zien én of iedereen in de boot nog ‘aangehaakt’ is, zorgt ervoor dat je met aandacht de juiste keuzes kunt maken. Met andere woorden: stilstaan en vaststellen of alle factoren die het succes bepalen nog de juiste invloed uitoefenen levert meer op dan doorgaan, doorgaan, doorgaan.
Waarnemen, luisteren, voelen, eerlijk en open zijn naar jezelf en de ander, dat zijn de (leer)momenten die uiteindelijk zorgen voor het succesvol bereiken van een bestemming. Het zijn ook de momenten waarop we de koers kan worden bijgesteld.
Wanneer de tijdsdruk hoog is, word je uitgedaagd in het nemen van rustmomenten. Wanneer je kiest voor een nieuwe, onbekende weg zijn de rust, de stilte nog harder nodig om te voelen of ieder individu in de boot mee wil blijven roeien. En, of er sprake is van een gezamenlijke koers.
Oprechte aandacht leidt tot effectievere samenwerking
Stilstaan, rust nemen om te horen en te voelen hoe het ervoor staat, het zijn stappen die ervoor zorgen dat de groepsdynamiek transparant wordt. Hoe transparanter de groepsdynamiek, hoe effectiever de samenwerking, hoe beter het resultaat.
Om te komen tot deze transparante groepsdynamiek kun je de volgende stappen nemen:
- Neem rust en tijd
- Luister in stilte
- Geef aandacht: Laat verbaal en non-verbaal merken dat je hebt gehoord
- Ga de dialoog aan met elkaar met als doel openheid te creëren
- Vanuit openheid ontstaat verbinding
En nee, ik zeg niet dat dit altijd eenvoudig is. Het eindresultaat is echter zodanig dat het de moeite waard is hier aandacht aan te besteden. De mate waarin een mens, een groep open naar zichzelf/elkaar kan zijn heeft impact op de samenwerking(vormen) en het succes van je organisatie. Laat geen business lopen!