Todo es possible

,
Alles is mogelijk

Een ode aan mijn zus en mijn vader

Ze zeggen weleens dat er soms iets heftigs in je leven moet gebeuren wil er een diepgaande verandering plaatsvinden, voor mij in ieder geval heel herkenbaar!

Ik zal het nooit meer vergeten, de dag dat mijn zus, na 6 weken in coma te hebben gelegen op het randje van wel of niet overleven, heel even vanuit het ziekenhuis naar huis mocht komen, als verassing voor onze moeders verjaardag. Mijn zus kende nog 2 woorden en maakte daar hele verhalen mee, ze had afasie als gevolg van de hersenbloeding. En oh, wat heb ik vaak gezegd dat ze beter in een rolstoel terecht had kunnen komen, want niet kunnen communiceren heeft zo veel meer impact op je leven.

Toch wist ze mij die bewuste middag duidelijk te maken, dat ze even naar de winkel wilde. In de winkel kon ik haar niet helpen, ik wist niet wat ze wilde hebben. Totdat ze zelf op de winkeljuffrouw afstapte, en met de letterlijk 2 woorden die ze sprak kon de winkeljuffrouw haar helpen. Ik zelf stond letterlijk met mijn voeten aan de grond genageld. Normaliter was ik allang naar de winkeljuffrouw toegelopen en had haar uitgelegd wat er aan de hand was (als redder), maar om de nog ongrijpbare reden deed ik dat niet. Ik was toeschouwer en op dat moment gebeurde er heel diep vanbinnen iets met mij: ik stapte vanuit de drama driehoek in de winnaarsdriehoek. Van redder naar liefdevolle zorgzame zus en van slachtoffer naar iemand die haar eigen verantwoordelijkheid ging nemen. Alles is mogelijk, waren de eerste woorden die op dat moment door mijn hoofd gingen. Als mijn zus dit kan, dan is alles mogelijk, als je maar wilt!

Todo es posible si lo intantas!

Het bleek niet de eerste keer en ook niet de laatste keer dat ik werd geconfronteerd met “Alles is mogelijk”. Mijn vader liet al op jonge leeftijd zien dat je je hart kunt volgen. Wat een bewondering heb ik altijd voor hem gehad, dat hij dit deed, terwijl mijn moeder geen inkomen had en er nog 3 jonge kinderen thuis waren. Vertrouwen en optimisme waren zijn kernkwaliteiten. Helaas werd hij te vroeg geconfronteerd met kanker. Ook hij onderging een diepgaande verandering. Hij geloofde niet dat hij ziek was, zijn optimisme hield hem overeind. Tot het laatste moment, het leek wel of hij toen een inzicht kreeg, hij moest eraan geloven dat het leven nu al eindig voor hem was. Hij eindigde zijn leven hier op aarde met:

Todo es posible!

Dank je wel papa en lieve zus, dat jullie me hebben laten zien dat alles mogelijk is. Met een traan en een lach schrijf ik dit voor jullie en voor alle anderen die dit willen lezen.

Het leven is te kort om er niet van te genieten!

15 jaar heb ik met Du Soleil de kans gekregen om mensen en organisaties te laten voelen en zien hoe het is om vanuit eigen verantwoordelijkheid te bouwen aan relaties en je werkplezier. En hoe het is om meer in verbinding met elkaar te zijn en er hierdoor meer positieve energie door de organisatie kan stromen. Dank jullie wel voor deze kansen, ik heb nu al zin in de volgende 15 jaar!

Met zonnige groet,

Solita

P.S. Lees ook eens: “Slachtoffer van de reorganisatie”, waarin ik je mijn persoonlijke verhaal deel over hoe ik de slachtofferrol wist om te zetten naar leiderschap in mijn werk.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *