Paardencoaching

Heel nieuwsgierig was ik er altijd naar, paardencoaching. Wat doet een paard, wat een coach niet doet? Alhoewel ik vroeger regelmatig met een vriendinnetje meeging naar haar verzorgpony, heb ik me nooit echt helemaal relaxed gevoeld bij een paard. Maar toch mijn nieuwsgierigheid was groter.

Miranda (van Miranda Paardencoaching) biedt o.a. Paardentraining en -coaching aan voor leiders en ondernemers, die een transformatie in gang zetten naar een circulaire economie en regeneratief vermogen.
Miranda en ik hebben eenzelfde drive, namelijk de samenleving bewegen naar een regeneratieve samenleving. Haar expertise richt zich op ervaringsgericht leren met paarden. Ik mocht ervaren hoe het is om te werken met haar paarden.

Paarden spiegelen, althans dat is wat ik altijd heb begrepen. Later die middag kom ik erachter dat deze bewoording helemaal niet de lading dekt. Wat er gebeurt is subtieler en juist daarom zo enorm krachtig en met een diep effect in een zeer korte tijd. Voor mij een intense ervaring die mij meerdere inzichten gaf en mij verder helpen in mijn persoonlijke reis. Ik was er stil van.

 

Dit zijn Zen en Vrija, een hengst en een merrie. Heel mooi en voor mij groot en zwart.

Wanneer beide paarden zelf de stal uitlopen, vertelt Miranda dat paarden, net als mensen, een vrije wil hebben. Zij zal ze dus nooit pushen om aan het werk te gaan. Wij blijven nog even achter het hek staan. Vrija komt al snel op ons afgelopen. Wanneer ze haar kop naar mij draait voel ik de behoefte om haar te aaien. Ik merk dat er meer ontspanning in mijn lijf komt. Wat een lief en vrolijk beest.

 

Zodra ik me meer op mijn gemak voel gaan we de bak in. Zen, de hengst, komt ook even kijken. Indrukwekkend! Ik ben blij dat hij afstand houdt.

Onze vrije wil

Wat me opvalt is dat Miranda weinig zegt. Ze laat mij mijn gang gaan en stelt me juist door haar rust, op mijn gemak. Wanneer ze nog een keer herhaalt dat paarden een vrije wil hebben, begint er voor mij een kwartje te vallen. ‘Vrije wil’, denk ik. Wij mensen hebben ook allemaal een vrije wil en toch leggen we onszelf vaak van alles op. In dit geval ga ik direct bij mezelf te rade: in hoeverre ik bezig ben met Zen en Vrija te beïnvloeden? Is er iets dat ik van hen wil of misschien van mezelf wil? Mijn ‘wil’ is een goede bekende van me, ik kom haar vaker tegen en dacht dat ik hierin mijn lessen al wel had gehad. Ik merk dat ik nog iets meer mag landen in mijn lijf, ontspannen. Mijn hoofd is nog te druk aan het werk.

Zodra ik meer kan ontspannen komt Vrija op mij afgestapt. Ik kan haar aaien, ze blijft rustig staan. Wanneer ik naar een andere plek loop komt ze achter me aan. Ze gaat iets te dicht bij me staan naar mijn zin, dus ik verplaats. Ze komt weer dicht bij me staan.

Ruimte geven

“Vrija is een zorgzaam paard”, zegt Miranda. Ik vind haar lief, denk ik, ze maakt me vrolijk. “Paarden zijn kudde dieren, ze houden elkaar allemaal in de gaten en jij bent nu onderdeel van de kudde”, zegt Miranda vervolgens. Ik herken mezelf, ik houd ook altijd in de gaten of het goed met iedereen gaat.

Ah!

Hoeveel ruimte geef ik mezelf hierin? Ook een bekend thema waarin ik dacht voldoende lessen te hebben gehad. Miranda ziet dat Vrija steeds net te dicht bij me gaat staan. Ze doet een oefening met me, waarbij ik probeer mijn persoonlijke ruimte energetisch af te bakenen. Ze loopt er dwars doorheen. Nog een poging. Opnieuw, dwars doorheen. Waarom doe je niet een stap naar voren, opzij of naar achteren? Hoe simpel! Ik voel dat ik een stap naar voren wil doen, ik mag nog meer in mijn eigen kracht gaan staan. Vrija respecteert dit en ik voel direct een diepe ontspanning.

Hoe Zen ben ik?

En dan is er Zen. Zen is al die tijd zijn eigen gang gegaan in de bak. Ik vergelijk hem met een boom. Onaantastbaar, volledig zen. Een mooi duo zo samen. Na verloop van tijd heb ik het werken met Vrija wel gezien en ben ik nieuwsgierig naar Zen. Ik wil hem wel aaien, en loop voorzichtig naar hem toe. Niet te dichtbij. Hij kijkt even op en gaat al snel weer verder met gras eten. Ik merk direct dat mijn ‘wil’ weer aan het werk gaat. Ik wil verbinding met hem voelen, maar het lukt me niet! Er schieten direct verschillende situaties uit mijn leven voorbij. Ondertussen komt Vrija tussen mij en Zen in staan. Ik vraag haar aan de kant te gaan. Nee dus. Wanneer ik duidelijk aangeef waarom en het ook echt voel, doet ze alsnog een stap op zij. Wat een subtiele manier van leren is dit, ongelooflijk!
En daar is Zen weer. Ik voel aan alles wat ik probeer te doen: ik WIL verbinden. “Vergelijk haar niet met een mens”, zegt Miranda. Scherp! Terug met mijn aandacht naar mijn lijf, hoe congruent ben ik? De wil zit in mijn hoofd, wat gebeurt er als ik helemaal niets wil? Loslaat en gewoon mezelf ben? Dan mag alles er zijn en ontvouwt zich een nieuw proces.

Wat resoneert?

Het paard doet gewoon zijn ding. Het is geen mens, geen coach, het enige dat het paard doet, is zichzelf zijn. Maar juist die kleine opmerkingen van Miranda tussendoor; paarden hebben een vrije wil, paarden zijn kuddedieren, Vrija is een zorgzaam paard, Zen is gewoon zichzelf, en het gedrag dat Zen en Vrija mij laten zien, raken dingen aan in mij. Ik merk op dat hun gedrag precies dat thema aanraakt dat op dit moment speelt in mijn leven. Normaliter ga je met een vraag de paardenbak in, ik was er juist open in gegaan. Bijzonder op welke manier deze dans met Zen en Vrija bij mij resoneert.

Ik zou deze ervaring een beetje willen vergelijken met een opstelling. De paarden ‘reageren’ op de een of andere manier op mijn energie en ik op dat van hen. Net zoals de wisselwerking tussen mensen of eigenlijk tussen alles in en om ons heen. Bedenk maar eens wat er met je gebeurt als je in de natuur loopt. Zowel het gedrag van Vrija als het gedrag van Zen resoneerde bij mij op hetzelfde thema ieder met een andere invalshoek.

Het was zo duidelijk als wat; ik mag hierin mijn wil laten en gewoon zijn. Zodra ik dit kan, komt er meer rust en ben ik congruent, binnen en buiten kloppen dan weer met elkaar.

Aanwezig zijn in het hier en nu

Tot slot, deze ervaring heeft mij op een andere manier nog dieper laten voelen wat het betekent om in het hier en nu aanwezig te zijn, om binnen en buiten congruent te laten zijn. Buiten wordt dit op allerlei manieren toch wel gevoeld, juist ook door anderen. Door te omarmen wat er is, kan het ontspannen en de ruimte voelen om er te mogen zijn. Juist die congruentie zorgt ervoor dat je verbindt en dat nieuwe stappen zich als vanzelf ontvouwen. Maar of het altijd makkelijk is? Zen en Vrija hebben mij heel diepgaand het subtiele verschil tussen coherent en niet coherent doen voelen. Wat een ervaring!

Doen!

Miranda biedt zowel voor teams, leidinggevenden als voor individuen paardencoaching aan. Ik beveel haar van harte aan! Klik hier voor haar website en aanbod.

Tot slot

Miranda en ikzelf faciliteren organisaties op hun weg naar congruent leiderschap en regeneratief organiseren. We begeleiden hen ieder op onze eigen wijze. Dit door ze vanuit een ander perspectief te leren kijken, ervaren en voelen wat er mogelijk is in de uitdagingen waar zij voor staan.